به گزارش خبرگزاری مهر، این روزها بسیاری از سازندگان تلویزیون و استودیوهای فیلمسازی ایده استقرار تلویزیونهای سه بعدی در خانه ها را پیگیری می کنند، درحالی که برخی از مصرف کنندگان تحت تأثیر قرار گرفته و این فناوری را وارد خانه خود کرده اند دیگران استدلال می کنند که این فناوری هنوز هم جای رشد بسیاری دارد و درحال حاضر در مرحله ای قرار ندارد که بتوان نسبت به آن ابراز هیجان کرد.
بی تردید در فروشگاه های تازه تأسیس برچسبها و تصاویر هولوگرافی ( تصاویر لیزری) را که از تمام زوایا سه بعدی به نظر می رسد را دیده اید. این فناوری در موسسه تحقیقاتی ماساچوست درحال توسعه و پرورش است و از ایده اولیه مشابه همین هولوگرافی ها استفاده می کند.
یک دستگاه تلویزیون هولوگرافی نیازمند پیکسلهایی بسیار کوچکتر از پیکسلهایی است که درحال حاضر توانایی ساخت آن را داریم اما با چندین لایه از LCD می توان یک نتیجه مشابه با تصاویر هلوگرافی را دریافت کرد.
هر بخش کوچک از یک ویدئو در یکی از سه لایه LCD نمایش داده می شود. یک الگوریتم الگوسازی که برای ایجاد حرکت در صفحه همزمان با حرکت تصاویر به کار می رود.
نتیجه این اقدام یک نوع تصاویر سه بعدی لرزان است که مغز ما به نوعی عمق آنها را نگاه می کند همان پاسخی که مغز به فناوری سه بعدی عادی داده است. این تصاویر به قدری شفاف و واضح نیستند که بسیاری از مردم را راضی کنند اما تجلی جالب این تکنولوژی محسوب می شود.
در تلویزیونهای معمولی برای تشکیل تصویر از نقاط فوق العاده کوچکی به نام پیکسل استفاده می‌شود. این در حالی است که در یک تلویزیون سه‌بعدی، این پیکسل‌ها به دو قسمت تقسیم می‌شوند و یک قسمت از آنها برای ایجاد یک تصویر استفاده می‌شود و قسمت دیگر برای ایجاد یک تصویر مشابه. دو تصویر اولی ولی با اندکی تفاوت با آن، در فاصله‌های خیلی نزدیک یا خیلی دور این دو تصویر روی یکدیگر افتاده و تصویر نهایی تقریباً نامشخص می‌شود.
نمونه اولیه از این صفحات نمایشی که در موسسه فناوری تولید شده دارای نرخ تأثیرگذار 360 هرتز است که در مقایسه با صفحات نمایشی امروز در بازار بسیار متفاوت است. این صفحات لایه ای موضوع جدیدی نیستند. پیش از این نینتندو 3DS ( کنسول بازی قابل حمل تولید شده توسط نینتندو) نیز از LCD های لایه ای استفاده می کند، اما این صفحات جدید در استفاده از این فناوری موثر تر بوده اند.
نظر شما